မဂၤလာအေပါင္းနဲ႕ျပည့္စံုလို႕ သာယာတဲ့ ေန႕ေလးတစ္ေန႕ျဖစ္ပါေစခင္ဗ်ာ..။
ကြၽန္ေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ပထမမိတ္ဆက္ပါရေစ။ ကြၽန္ေတာ္က ျပည္ပႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သာမန္ျမန္မာလူငယ္တစ္ဦးပါ။ ျပည္ပမွာေနစဥ္ ရွားပါးတဲ့ အားလပ္ခ်ိန္ေလး ေတြကို အသံုးခ်ဖို႕ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ စိတ္ရဲ႕ထြက္ေပါက္အေနနဲ႕ စာေကာင္းေပမြန္ေတြ
ကို အြန္လိုင္းက ဘေလာ့ဂ္ေတြကေန ရွာေဖြဖတ္ရွဳရတာဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုျဖစ္လာ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ နီးစပ္ရာ ဘေလာ့ဂ္ေလးေတြကေနတဆင့္ ဘေလာ့ဂါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးတဲ့ စာေတြဖတ္မိပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕စာေတြဖတ္လာရင္း ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုကေတြ႕တဲ့ လင့္ခ္ကေန ေနာက္ထပ္ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုကိုေရာက္ရင္း၊ စာေတြကို အားလပ္ခ်ိန္တိုင္းမွာ အငမ္းမရ ကြၽတ္ကြၽတ္၀ါးစားသလို ဖတ္လာမိပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္စာေတြ မဖတ္ရမေနႏိုင္ေအာင္ စြဲလမ္းလာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီဘေလာ့ဂ္က စာေတြကေန ကြၽန္ေတာ္ ခြန္အားေတြရလာတယ္၊ လမ္းသစ္ေတြေတြ႕လာတယ္၊ ဘာသာေရးကိုလည္း ပိုၿပီးေလ့လာျဖစ္လာတယ္။ အရွဳံးဆိုတာေတြကို လက္ခံလာႏိုင္ၿပီး ေအာင္ျမင္မွဳဆိုတာေတြကလည္း တဒဂၤသာ တက္မက္စရာမ်ဳိး၊ ဘယ္အရာမွ တည္ျမဲျခင္းမရွိဘူး ဆိုတာေတြေရာ စာေတြထဲကေနသာမက လက္ေတြ႕ဘ၀ျဖတ္သမ္းမွဳကေန တဆင့္ ကြၽန္ေတာ္ သိလာရတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ သူတို႕ေရးတဲ့စာေတြဖတ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္လည္း စာေတြေရးခ်င္စိတ္ တဖြားဖြားျဖစ္လာမိတယ္။ ဒါနဲ႕ မေတာက္တေခါက္သိထားတဲ့ နည္းပညာေလးနဲ႕ ဘေလာ့စေပါ့မွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုဖြင့္ဖို႕စႀကိဳးစားမိတယ္။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုဖြင့္ၿပီိးျပန္ေတာ့ စာမေရးႏိုင္တဲ့ အခက္ခဲနဲ႕ စတင္ရင္ဆိုင္ရပါေရာ။
ကြၽန္ေတာ္ စာမေရးႏိုင္ရတဲ့ဇစ္ျမစ္ကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စမ္းစစ္ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့....
၁။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တစ္ေန႕ ၁၃နာရီ လုပ္ရတဲ့ မ်ားျပားတဲ့အလုပ္ခ်ိန္ေၾကာင့္ အလုပ္က ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ကြၽန္ေတာ့မွာ ပင္ပမ္း၊ အာရံုေတြေနာက္ၿပီး ဘာဆိုဘာမွ ေရးဖို႕ စ်ာန္၀င္စားလို႕မရေတာ့ပါဘူး။
၂။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲက စီထားတဲ့စာေတြကို ခ်ေရးထုတ္ဖို႕က ကြၽန္ေတာ့လိုလူအတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္ေနတယ္။ ဒီေတာ့မွ စာေရးသူေတြတိုင္းဟာ စာတစ္ပုဒ္ရဖို႕ ဘယ္ေလာက္စိတ္နွစ္ေရးယူရမလည္းဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။ စာေတြမွန္မွန္ေရးေနႏိုင္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ကြၽန္ေတာ္တကယ္ေလးစားလာမိတယ္။
၃။ စာေရးဖို႕ ေရြးခ်ယ္အေၾကာင္းအရာကလည္း ကြၽန္ေတာ့အတြက္ ျပသနာတစ္ခုပါဘဲ။ ကြၽန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္လိုက္မိတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ကြၽန္ေတာ့အတြက္ မႏိုင္မနင္းျဖစ္ေနမွာ စိုးရိမ္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေရးလိုက္တာေတြ မွားယြင္းသြားမွာ စိတ္ပူမိတယ္။ စဥ္းစားမိတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ အေတြးေတြမွာ အျမဲ ရွဳပ္ေထြးေနတယ္။
ဒါေတြက လတ္တေလာ ဘေလာ့ဂ္ေလးစေရးမယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အခက္အခဲပါဘဲ။ အစ္မတစ္ေယာက္လို ခင္ေနရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္အျမဲသူ႕စာေတြ ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ဦးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ကို " စာေတြခ်ေရးရတာ အခက္အခဲ ရွိလာရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ကိုယ့္ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီေလးလို သေဘာထားၿပီး ေန႕တစ္ေန႕ၾကံဳေတြ႕ရတာေတြကို ခ်ေရးေပါ ့" ..လို႕ အၾကံေပးလာပါတယ္။
ေနာက္...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ရင္တြင္းၿဖစ္စာေလးေတြဖတ္ခ်င္တယ္ လို႔ ေတာင္းဆိုလာ ၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္စာေရး ရေတာ့မွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားၿပီးစာေတြေရးမယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ သာမန္ လူတစ္ေယာက္ပဲမို႕ ထူးၿခားတဲ့ အစြမ္းေတြမရိွသလို စာေရးေကာင္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္လည္းမဟုတ္တာကိုေတာ့ ႀကိဳတင္ေျပာထားပါရေစခင္ဗ်ာ ။ အခုလို စာပိုဒ္တစ္ခုေလာက္ရေအာင္ စာေရးရမယ္ဆိုရင္ကိုပဲ ရင္ေတာ္ေတာ္ေလးခုန္သားဗ်...။
ရင္ခုန္သံေတြနဲ႕ စာစီထားလို႕ ဒီပို႕စ္ေလးမွာ အမွားပါရင္ နားလည္မွဳေလးထားေပးပါလို႔။
အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္...
YKKM
No comments:
Post a Comment